Yazıyorum....İçimden geçen her şeyi.Düşündüklerimi.Hissettiklerimi.Söyleyemediklerimi.
Elimdeki kalem "ben" oluyorum,kağıt da beni yargılamadan, eleştirmeden dinleyen ve anlayan kadim dostum.
Bazıları çok beğeniyor yazdıklarımı...Bazıları " Eh! Fena değil,ama çalışman lazım ." diyor.Bazıları daha acımasız " 20 yaş altı yazmak , gerçeklere hakarettir ." diyor.
Haklılar belki...Belki yazmamalıyım artık...En azından içimdeki çocuk büyüyünceye kadar, yazdıklarım yaşımı gösterinceye kadar,duygularım, düşüncelerim olgunlaşıncaya kadar yazmamalıyım belki...Koca koca adamlar gibi, koca koca laflar edebilinceye kadar yazmamalıyım...Hep kendimle konuşmalıyım belki...Hep kendimle dertleşmeliyim...Kimseler görmemeli içimi...Depressif anlarımı, çocuksu yanlarımı kimselere göstermemeliyim...
Boş işlerle uğraşmamalıyım belki...Mesela yazmak gibi, okumak gibi..."Bu kadar kitap okuyorsun da ne oluyor peki?" diye soranlara gülüp geçmemeliyim belki...Yaşıma uygun kelli felli cevaplar vermeliyim...Sadece empati kurup onları anlamaya çalışmamalıyım...
Sevmemeliyim belki...Yazdığım her şiir, her yazı bir dalga gibi kalbime vurup aşındırmamalı onu...Hep bir kaya gibi sert olmalı belki kalbim...Sevdayla, gözyaşıyla eriyip gitmemeli, çocuksu duygularla yumuşayıp da sertliğini kaybetmemeli...
Ellerimi yüreğime kelepçelemeli,dilimi mühürlemeliyim...Müebbede mahkum etmeliyim duygularımı, gerçeklerin zindanında...Ve belki korkularım duygularımı boğmalı orda...
.......................
Hayır hayır! Bu ben değilim
Kim ne derse desin umurumda değil
Sen EMRET YÜREĞİM....
Bazıları çok beğeniyor yazdıklarımı...Bazıları " Eh! Fena değil,ama çalışman lazım ." diyor.Bazıları daha acımasız " 20 yaş altı yazmak , gerçeklere hakarettir ." diyor.
Haklılar belki...Belki yazmamalıyım artık...En azından içimdeki çocuk büyüyünceye kadar, yazdıklarım yaşımı gösterinceye kadar,duygularım, düşüncelerim olgunlaşıncaya kadar yazmamalıyım belki...Koca koca adamlar gibi, koca koca laflar edebilinceye kadar yazmamalıyım...Hep kendimle konuşmalıyım belki...Hep kendimle dertleşmeliyim...Kimseler görmemeli içimi...Depressif anlarımı, çocuksu yanlarımı kimselere göstermemeliyim...
Boş işlerle uğraşmamalıyım belki...Mesela yazmak gibi, okumak gibi..."Bu kadar kitap okuyorsun da ne oluyor peki?" diye soranlara gülüp geçmemeliyim belki...Yaşıma uygun kelli felli cevaplar vermeliyim...Sadece empati kurup onları anlamaya çalışmamalıyım...
Sevmemeliyim belki...Yazdığım her şiir, her yazı bir dalga gibi kalbime vurup aşındırmamalı onu...Hep bir kaya gibi sert olmalı belki kalbim...Sevdayla, gözyaşıyla eriyip gitmemeli, çocuksu duygularla yumuşayıp da sertliğini kaybetmemeli...
Ellerimi yüreğime kelepçelemeli,dilimi mühürlemeliyim...Müebbede mahkum etmeliyim duygularımı, gerçeklerin zindanında...Ve belki korkularım duygularımı boğmalı orda...
.......................
Hayır hayır! Bu ben değilim
Kim ne derse desin umurumda değil
Sen EMRET YÜREĞİM....
5 yorum:
ahh.. bi de ben yazabilsem icimde kopan firtinalari.
rahatlamak icin kagitlari doldurup, zarflara koyup, uzerine pullar yapistirip postalamali ki kalbimizi rahatsiz eden seyleri cook uzaklara gondermis olalim..
denemeli..
Bence doğru yoldasın kimse umurunda olmasın bildiğini yaz bildiğini yaşa....
kesinlikle sana katılmadığımı söyleme gereği dahi duymuyorum bunalımdasın yine diye geçiyorum :)
geçmiş kandilim mübarek olsun canım ablam
Yüreğinizin emrini beklemedeyiz...
yasayamadiklarinizi, yasayabilmeyi bekliyor ve yaziyorsunuz
Kader bu ya... beklediginiz ile kalmiyor, kalem olup yaziyorsunuz.
Siz yazdikca, bazen kendimizi okuyor, bazende sizin beklemelerinizi okuyoruz.
Yüreginizi günes isinlarindan esirgeyenler utansin.
Yorum Gönder