Aşk gözlerimden aktı ruhuma...Ruhların yaratıldığı o an, ilk seni gördü gözlerim...İşte bu yüzden sana olan delice özlemim...İşte bu yüzden her daim "Vuslata Hasret" çeker bu garip yüreğim...
Ben o anda sana söz verdim Ey Yâr!..O anda düştü bedenime sönmeyen har!..Sensiz geçen her an ömrüme zarar...Beni bensiz bırak da , sensiz bırakma Ey Yâr!...
Aşk adına ne dökülürse dilimden, senin içindir her çıkan kalemimden ! Senin için severim senden gayrısını...Eğer senden uzak geçirdiysem ömrümün yarısını, iflah eyle Ey Yâr içimdeki nefs sağrısını...
Aşk ruhuma gözlerimden aktı...İşte bu yüzden gözlerim herşeye aşk dolu baktı...Aşkla sevdiğim çok şey, beni bir gün bıraktı...Dönüp sana baktım, vuslat çok ıraktı...Hasretin her daim yüreğimi yaktı...Anladım!...Vuslat için bana düşen, sana layık olmaktı...
Şimdi bana yakınlığını hissedip, sana uzaklığımdan utanmaktayım. Ruhuma dokunan her sevdalı sözü sen sanmaktayım...Her seferinde sevda adına söylenen yalanlara inanıp, aldanmaktayım...Ve gerçekle her yüzyüze gelişimde.....yanmaktayım....Yâr! Bana yakınlığını hissedip, sana uzaklığımdan utanmaktayım...
Yardım et bana!...Mesafesiz mesafeleri kaldırabileyim aradan...Belki kelamım anlamsız, boş ve sıradan. Ama inan !...İnan ki hasretinle her an kan damlar yüreğimdeki yaradan...Duy beni :
İçimdeki yangını vuslatınla söndür
Her yarın kenarından , beni sana döndür
.jpg)