Bin sitemle başlayacaktım s/öze...Bin kahır okuyacaktım s/ana...Ama baktım ki boşa bir çaba benimkisi...Masal kahramanları gerçek değildir ki...Benim masalımın kahramanı sen değildin...Sende görmek istediğimi görmüştüm ben...Belki gülüyorsun şimdi bana ...Ama bak dinle...Bendeki seni anlatacağım sana :
Bir yokmuş, bir yokmuş...Aslında hiç varolmamış ama bende öyle çok öyle çokmuş...Sözleri tam hedefi vuran okmuş...Gözleri şahin bakışlı bir yiğit, ama g/özlerinin bir adım ötesi aşkla dolu bir ummanmış...Benim yetim gönlüm o ummana dalmış...Boğulmak üzereymiş ,aldırmamış,kendini aşka salmış...Çünkü onda bir Kürşad yiğitliği varmış, güven veren... Ve bir Yunus derinliği, huzurla kuşatan...Kâh sazının telleriyle, kâh s/özünün dilleriyle dokunurmuş gönlümün bamteline...Aşk aslında aynı şeye aşık olmakmış..."Vatan" deyince coşmak,"Bayrak " deyince t/aşmakmış cismaniyetten...Bilirmiş her iki gönül de,"İnsan hesap verecek niyetten..."
Derken hasret düşmüş g/özlerime...Sitem belki ama , hiç bir zaman isyan değmemiş s/özlerime...Mukaddes bir emanet gibi taşımış kalbim seni...Varlığın mı , yoksa yokluğun mu deli ediyor beni...Bu sorunun cevabını bulamamış gönlüm ve -mişli geçmiş zamanlarda kaybolmuş ömrüm....
İŞTE BENİM KAHRAMANIM....G/AYRISINA Y/OK Z/AMANIM....
