"Sınırdan çok uzaklara gitmeyin.Ben sizi mutlaka bulurum." dedi ve yüreğinin yarısını yolladı uzaklara.
Arabayı süren arkadaşı İlteriş'i kolundan usulca çekti :
- Onları Koca Kurd'un yanına yerleştirdikten sonra,gel beni al burdan.Ölü de olsam , diri de olsam Goşgymin yanında olmak istiyorum, tamam mı? dedi.
-Tamam agabey!Merak etme sen.Allah'a emanetsin, dedi ve ordan hemen ayrıldı İlteriş.
Zira askerler iyice yaklaşmıştı.Arabayı son sürat sürmeye başladı.Epey uzaklaşmışlardı ki,arkalarından ateş edildiğini duydular.Arabanın içindekiler hep beraber geriye dönüp baktıklarında Alptegin'in vurulup düştüğünü gördüler.
Aydilge o an dipsiz bir kuyuya düştüğünü sandı.Bitmek bilmeyen bir boşluk duygusu...Can yoldaşını kaybetmiş olabileceği korkusu....
Sonrası...Sonrası günler süren karanlık....
.................
"Ahhh!"
Vurulmuştu. Yaklaşan askeri araçlardan biri öndeki aracı takip ederken,diğeri yanında durdu. İçinden bir asker çıktı ve Alptegin'in yanına geldi.Göz göze geldiler.
"Anlaştığımız gibi." dedi askere.O da "Tamam" anlamında başını salladı.Tüfeğinin dipçiğiyle bir iki dürttü,arkasından da okkalı bir tekme savurdu. Döndü ve araçta bekleyen askerlere :
- Ölmüş bu! dedi.
Sonrası...Sonrası karanlık....
(Devam edecek)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder