Pazar, Mart 30, 2008

Yangını Alevle Yazdım -1-




Her yalnız kalışımda
Gözpınarlarımdan dökülüyorsun
Yüreğimdeki alevlere damla damla...

Bu bir yangının hikayesi...Alevlerin, değdiği yeri viraneye değil, gülbahçesine çevirdiği bir yangın hikayesi...

Yer : Gâlu Belâ
Başlangıç Tarihi : Ezel
Bitiş Tarihi : ......
Başlangıç Sebebi : Bir çift söz...Ya da bakışları anlık kesişen, iki yalnız göz...Belki bir saatlik tefekkür...Belki de tefekkürle geçen bir ömür...

Asırlar boyu çözülemeyen bir muamma...Evet, belki çözenler var amma...Çözenleri anlayanlar bir- iki...Leyla ile Mecnun'u , Aslı ile Kerem'i ve dahi Hallac-ı Mansur'u kaç talihli anladı ki...

"Kün!." "Ol" der ve olur...Bu yalnız ve yalnız Allah'a ( c.c.) mahsustur.Eşref-i mahluk hep damla ile başlar bu yangına...Öyle bir yangın ki, damlalar çoğaldıkça sönmez, alevlenir...Bazen damlaya damlaya göl olur, bazen de birdenbire çağıldayıverir...İstidat...Allah vergisi..O (c.c.) , vermek istemeseydi, istemeyi vermezdi...

Kimileri öyle bir yanar ki, bir anda gönlü gül- gülistan olur...Kimileri ise bir türlü alevlenemez ve kendi dumanında boğulur...Dedim ya istidat meselesi...Ve bu da YANMAYI İSTEYENLERE Allah'ın hediyesi...

Bu bir yangının hikayesi...Her İNSAN OLANIN gönlünde,alevlenmeye hazır bekleyen bir kıvılcımın,maya tutmaya hazır gerçek bir sevdanın hikayesi...Bilmem ki anlatmaya gücüm yetecek mi!...Yoksa ilk cümlede, söylemeye can attığım tüm kelimelerim, birdenbire bitecek mi?

Yak yüreğimi ey Yâr!...
Öyle bir yak ki
Cehennem alevlerimden ürksün!...

Ya Rab!... Kalemime ve kelamıma güç ver
Sen bir mücrime bile
Gerçekleri söylettirecek kadar büyüksün!...

" BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM "