Kırık Bir Kalemin İnlemeleri

" Tek söz etmem , bu sevda vursa beni her yandan

Tanrım beni korusun, benden bıktığın andan
Ne kadar sevsem bile , bir gün olur dünyandan
"Çık" de yeter, çıkarım...Başım gözüm üstüne..."

Bir akşam vakti...Guruba yaklaşmış güneş...Öyle can çekişmekte ki ruhum, vuslatsız sevdalara eş...

Önümde kırılmış bir kalem....Kırık kalbimde ise tarifsiz milyonlarca elem...Hıçkırıklar boğazımda düğüm düğüm... Bu ne acımasızca zulüm...Artık gelmesini hasretle beklediğim tek şey....ölüm...

Yazdıklarıma aldırma sen..Bunlar kırık bir kalemin, can havliyle karaladığı üç beş satır gülüm...

Bu kalem defalarca sustu, defalarca darıldı...Ama her seferinde " Dermanım derdimdir" deyip , yine sana sarıldı...Yazdığı her kelime, hasrete bulanıp, aşkla karıldı...Bil ki ey vefasız; bu kalem ilk kez kırıldı....

Merak etme inlemeleri de biter bir gün ve tamamen susar...Aşkı bilmeyene aşkı yazmak; artık bu kaleme ar !...Evet! Kalem kırıldı ve verildi karar : " Zalim Allah'a havale...Sükût kalan ömrüme kâr! "

Kırık bir kalemin inlemeleri bunlar..Merak etme bunlar da biter ve bir gün tamamen susar !...

Yangını Alevle Yazdım -2-

Aşk gözlerimden aktı ruhuma...Ruhların yaratıldığı o an, ilk seni gördü gözlerim...İşte bu yüzden sana olan delice özlemim...İşte bu yüzden her daim "Vuslata Hasret" çeker bu garip yüreğim...

Ben o anda sana söz verdim Ey Yâr!..O anda düştü bedenime sönmeyen har!..Sensiz geçen her an ömrüme zarar...Beni bensiz bırak da , sensiz bırakma Ey Yâr!...

Aşk adına ne dökülürse dilimden, senin içindir her çıkan kalemimden ! Senin için severim senden gayrısını...Eğer senden uzak geçirdiysem ömrümün yarısını, iflah eyle Ey Yâr içimdeki nefs sağrısını...

Aşk ruhuma gözlerimden aktı...İşte bu yüzden gözlerim herşeye aşk dolu baktı...Aşkla sevdiğim çok şey, beni bir gün bıraktı...Dönüp sana baktım, vuslat çok ıraktı...Hasretin her daim yüreğimi yaktı...Anladım!...Vuslat için bana düşen, sana layık olmaktı...

Şimdi bana yakınlığını hissedip, sana uzaklığımdan utanmaktayım. Ruhuma dokunan her sevdalı sözü sen sanmaktayım...Her seferinde sevda adına söylenen yalanlara inanıp, aldanmaktayım...Ve gerçekle her yüzyüze gelişimde.....yanmaktayım....Yâr! Bana yakınlığını hissedip, sana uzaklığımdan utanmaktayım...

Yardım et bana!...Mesafesiz mesafeleri kaldırabileyim aradan...Belki kelamım anlamsız, boş ve sıradan. Ama inan !...İnan ki hasretinle her an kan damlar yüreğimdeki yaradan...Duy beni :

İçimdeki yangını vuslatınla söndür
Her yarın kenarından , beni sana döndür

Ben/de______________

Kökü bende bu sevdanın
Budasan da her yanımı
Kökü bende bu sevdanın
Kessen de can damarımı

Zulmüne boyun eğsem de
Önünde hep eğilsem de
Öldürdün beni desem de
Kökü bende bu sevdanın

Hani toprağıma candın
Hani yaşadığım andın
Gittin ve öldürdüm sandın
Kökü bende bu sevdanın

Kardelenlere imrendim
Zemherilere direndim
Hasret çektikçe bilendim
Kökü bende bu sevdanın

Yangını Alevle Yazdım -1-

Her yalnız kalışımda
Gözpınarlarımdan dökülüyorsun
Yüreğimdeki alevlere damla damla...

Bu bir yangının hikayesi...Alevlerin, değdiği yeri viraneye değil, gülbahçesine çevirdiği bir yangın hikayesi...

Yer : Gâlu Belâ
Başlangıç Tarihi : Ezel
Bitiş Tarihi : ......
Başlangıç Sebebi : Bir çift söz...Ya da bakışları anlık kesişen, iki yalnız göz...Belki bir saatlik tefekkür...Belki de tefekkürle geçen bir ömür...

Asırlar boyu çözülemeyen bir muamma...Evet, belki çözenler var amma...Çözenleri anlayanlar bir- iki...Leyla ile Mecnun'u , Aslı ile Kerem'i ve dahi Hallac-ı Mansur'u kaç talihli anladı ki...

"Kün!." "Ol" der ve olur...Bu yalnız ve yalnız Allah'a ( c.c.) mahsustur.Eşref-i mahluk hep damla ile başlar bu yangına...Öyle bir yangın ki, damlalar çoğaldıkça sönmez, alevlenir...Bazen damlaya damlaya göl olur, bazen de birdenbire çağıldayıverir...İstidat...Allah vergisi..O (c.c.) , vermek istemeseydi, istemeyi vermezdi...

Kimileri öyle bir yanar ki, bir anda gönlü gül- gülistan olur...Kimileri ise bir türlü alevlenemez ve kendi dumanında boğulur...Dedim ya istidat meselesi...Ve bu da YANMAYI İSTEYENLERE Allah'ın hediyesi...

Bu bir yangının hikayesi...Her İNSAN OLANIN gönlünde,alevlenmeye hazır bekleyen bir kıvılcımın,maya tutmaya hazır gerçek bir sevdanın hikayesi...Bilmem ki anlatmaya gücüm yetecek mi!...Yoksa ilk cümlede, söylemeye can attığım tüm kelimelerim, birdenbire bitecek mi?

Yak yüreğimi ey Yâr!...
Öyle bir yak ki
Cehennem alevlerimden ürksün!...

Ya Rab!... Kalemime ve kelamıma güç ver
Sen bir mücrime bile
Gerçekleri söylettirecek kadar büyüksün!...

" BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM "